Rozdział 3

U Clair

Gdy Clair otworzyła oczy słońce już wstało w przeciwieństwie do niej i oświetlało jej blada twarz. W ślimaczym tempie spojrzała na komórkę  Godzina wskazywała dopiero 6.30. Cicho westchnęła. Pierwszy dzień szkoły. "Znowu ci nauczyciele... i ci ludzie"- pomyślała wstając. Poszła pośpiesznie do łazienki nie patrząc w lustro Bała się tego co mogła tam zobaczy.Weszła pod prysznic, a zimna woda spłynęła po niej natychmiastowo rozbudzając zaspaną nastolatkę  Szybko się wytarła i ubrała. Zdecydowała się na bardziej elegancki ubiór. Już wyglądała w miarę normalnie. Nie była dzisiaj w dobrym nastroju, wiec od razu wyszła z domu bez śniadania  Schodziła ze schodów zamyślona  gdy jej stopy napotkały na swojej drodze przeszkodę. Clair niestety nie otrząsnęła się zbyt szybko i sturlała się po schodach. Nagle zauważyła  że ktoś wpatruje się w nią zdziwiony i zmartwiony. Dave. Podał jej rękę próbując zdusić śmiech. Zignorowała pomoc wstała i poszła przed siebie. Chłopak szybko do niej dobiegł:
- Czyżby zły humor, spadająca królewno ? - zażartował kiepsko. Uśmiechnął się do niej i chwycił za rękę przytrzymując ,aby na niego spojrzała. Dziewczyna wyrwała się z silnego uchwytu i wskazała środkowy palec w odpowiedzi na jego zaczepkę  Szybko doszli do domu Matta, który stał i gapił się przez okno. Ale nie w ich stronę  Naprzeciwko stał dom Melanii, której pokój znajdował się dokładnie naprzeciw jego pokoju. Clair i Dave uśmiechnęli się.
- No w końcu zniknął humorek - spróbował znowu nastolatek.
- Wygląda na to, że tak. Przepraszam...
-Nie masz za co.. Każdy ma prawo mieć zły dzień.
Wtedy rozkojarzony Matt stanął naprzeciw nich. Pokiwał głową na przywitanie i poszli w stronę domu Mell.
-Coś mi mówi ,że zaspała- powiedział obojętnym tonem.
- Yhym coś ci mówi, czyli na pewno twój wzrok, gapiu - Dave znowu zaczął się śmiać
-No własne , muszę w końcu powiedzieć jej żeby założyła rolety - Clair lekko uderzyła kuzyna łokciem w ramie. Chłopak zaczerwieniony zadzwonił na dzwonek do drzwi,
Chwile później stanęła w nich  nie ogarnięta dziewczyna w krótkim szlafroczku z zawstydzoną mina. Patrząc na chłopaków chciało jej się śmiać. Ich źrenice przybrały rozmiar pięciozłotówek, a gdyby tylko mogli otwarli by jeszcze bardziej usta. Nie ogarnięta dziewczyna w szybkim tempie zaprosiła ich do środka i jeszcze szybciej znikła w głębi domu. Gdy minęło 10 minut ona już była gotowa do wyjścia. Panowie ciągle byli jeszcze w małym szoku, bo nigdy nie widzieli blondynki w takim stanie. Wyglądała naprawdę ślicznie w tych nie uczesanych włosach i bez "tapety" na twarzy.Choć nigdy z nią nie przesadzała. Droga do szkoły, minęła dość szybko. Przyjaciele rozmawiali i śmiali się całą drogę. Lecz gdy chłopcy zaczęli mówić o tej nowej dziewczynie, Clair zobaczyła że nagle Melanii posmutniała. I nie tylko ona. Samo zrobiło jej się trochę żal ... Ale nie chciała o tym myśleć. Za to zaczęła o tym nowym chłopaku. Był tajemniczy co wzbudzało w Clair ciekawość. Przyciągał ja do siebie jak magnes. Tak czy inaczej nie chciała myśleć o miłości. Na razie chciała tylko pomóc Mell, która nie dawała sobie rady ze swoim uczuciem tak samo jak obiekt jej westchnień- Matt Nie chciała dłużej czekać, wiec w tajemnicy przed przyjaciółką napisała do kuzyna: Musimy się spotkać. Nagła sprawa. Godzina 16 w parku." Odpisał natychmiastowo : "Nie wiem co znowu planujesz i szczerze się tego boje ,ale będę. Do zobaczenia." Dziewczyna zaczęła zastanawiać się jak ubrać uczucia w słowa. Spędziła na tym całe lekcje i w końcu i tak nic nie wymyśliła. Musiała szybko myśleć i jeszcze szybciej działać, zanim będzie za późno.

U Melanii

Zaspanym i nieprzytomnym wzrokiem spojrzała na ekran telefonu, który wskazywał 7.00. Dziewczyna jak na gwizdek, zerwała się z łóżka, zostało jej niecałe 10 minut do wyjścia. Nie widziało jej się spóźnić już pierwszego dnia szkoły. Zwłaszcza że pierwszą miała chemię z wredną kobietą. Biegnąc do łazienki po drodze zabrała z szafy ciuchy. Gdy weszła pod prysznic po jej ciele przeszedł zimny dreszcz. W czasie rozległ się dzwonek do drzwi. " Dlaczego w tym momencie, cholera" - pomyślała dziewczyna. Porwała z wieszaka jakiś szlafrok i zleciała otworzyć drzwi przyjaciołom.
- Już idę- krzyknęła gdy po raz kolejny rozległ się dzwonek do drzwi. Po chwili w drzwiach ujrzała Clair wraz z Dave'm i Matthew, którzy wlepiali w nią swoje oczy. Dopiero po chwili zauważyła że wzięła szlafrok swojej siostry, który jest dość kusy i odkrywa zdaniem jej przyjaciółki zgrabne nogi.
- Dobra wejdźcie na chwilę do środka. A ja postaram się szybko doprowadzić do porządku- powiedziała lekko zawstydzona dziewczyna. Gdy przyjaciele weszli do domu, ona w ekspresowym tempie poleciała z powrotem do łazienki. Przebrała się, uczesała włosy w kucyka, przejechała tuszem po rzęsach i błyszczykiem po ustach. Z pokoju wzięła jeszcze torbę z książkami. Jak to ona musiała coś narobić i zleciała ze schodów na dół, do kuchni weszła biorąc jogurt pitny i jabłko tak jakby nic się nie stało. Podszedłszy do Clair i chłopaków, ogłosiła że mogą iść. Oni tylko przytaknęli skinieniem głowy. W drodze do szkoły dziewczyny ustalały wstępne informacje dotyczące dyskoteki, a Matty i Dave rozmawiali jak to chłopcy w ich wieku. W pewnym momencie Clair wyskoczyła z tekstem " Czy ty widziałaś jak Matthew się na Ciebie patrzył?" Co Mell skwitowała głośnym śmiechem.
- No jak na człowieka- odpowiedziała jej blondynka.
- Kobieto przecież on Cię nie dość że pożerał wzrokiem to prawdopodobnie w myślach rozbierał- powiedziała cicho Clair. Po tych słowach podeszli do dziewczyn chłopcy. Resztę drogi rozmawiali o nowych uczniach. Chłopakom od razu wpadła w oko ta cała Veronica i ciągle o niej mówili. Z jednej stronie Elli było smutno, ponieważ była zakochała w Matthew, ale nie potrafiła się przyznać przed sobą do tego uczucia. Clair zauważyła że przyjaciółka posmutniała. Starała się zmienić temat. Wchodząc do szatni rozdzielili się.
- Czemu posmutniałaś kiedy chłopcy zaczęli mówić o Vici?- zaczęła rozmowę Clair.
- Wcale nie posmutniałam!- oburzyła się blondynka- Ja po prostu... Ehh.. No...- nie potrafiła się wysłowić.
-No właśnie coś mi się wydaje że wiem czemu posmutniałaś. Chodzi o Matthew?
-W zasadzie to ...- chwila zastanowienia- tak. Chyba się w nim zakochałam- Powiedziawszy to spuściła głowę i znowu zrobiło jej się smutno.
-Ehhh... Wiesz że Ci pomogę z tym? Bo widzę że Cię to gryzie. Zobaczysz będzie dobrze.- Melanii nie wierzyła w słowa przyjaciółki. W głębi serca czuła że coś się stanie złego. I to nie chodzi o jakiś wypadek.
Dzień w gimnazjum przeleciał jej naprawdę nudno. Na każdej lekcji to samo. Zapoznanie się <po raz enty> z regulaminem szkoły, klasy itp.Bardziej starała się skupić na tym jak podpytać Matty'ego o to czy pomógłby jej zeswatać Clair i Dava. Wiedziała ze strasznie ich do siebie ciągnie. Pomijając to że ciągle się tego wypierali tego. Cały dzień chodziła jak w amoku. Nie wiedziała co się dzieje. Na sms odpisywała coś, a zaraz zastanawiała się co odpisała danej osobie. Po szkole niestety musiała zostać w niej, ponieważ zatrzymały ją sprawy związane z dyskoteką w październiku.

U Matthew

Wstał wcześniej niż zwykle. Poszedł się umyć i ubrać. Po czym zszedł do kuchni zjeść coś na śniadanie. Wróciwszy do swojego pokoju stanął przed oknem i wpatrywał się w dom naprzeciwko. A dokładniej w okno swojej przyjaciółki.Zawsze tak robił. Uwielbiał patrzeć na nią gdy spała. Choć sprawiało mu to też lekki ból, bo nie mógł tam być. Gdy ok. 7 dziewczyna jeszcze spała zdziwił się. Nagle jak na zawołanie dziewczyna wyleciała z łóżka. Od razu kąciki jego ust mimowolnie powędrowały do góry gdy zobaczył Mel w kusej koszuli nocnej. Gdy dziewczyna zniknęła w głębi domu, odwrócił głowę w stronę drogi i zauważył Clair i Dava, którzy się uśmiechali. Z pokoju wziął torbę z książkami i w szybkim tempie wziął z kuchni coś do zjedzenia. Ubrał na siebie czarną kurtkę i wyszedł do przyjaciół. Przywitał się najpierw z Clair, a potem z Dave'm i razem poszli do Melanii.

-Coś mi mówi ,że zaspała- powiedział obojętnym tonem.
- Yhym coś ci mówi, czyli na pewno twój wzrok, gapiu - Dave znowu zaczął się śmiać
-No własne , muszę w końcu powiedzieć jej żeby założyła rolety - Clair lekko uderzyła chłopaka łokciem w ramie. Chłopak zaczerwieniony zadzwonił na dzwonek do drzwi. Chwilę później otworzyła im drzwi Mel. Gdy podniósł wzrok jego oczy przybrały wielkość pięciozłotówek, a szczęka gdyby mogła dotknęła by pewnie ziemi. Dziewczyna szybko zaprosiła ich do środka i powiedziała że postara się szybko doprowadzić do porządku. Chłopak wraz z Clair i Dave'm weszli do salonu i w miłej atmosferze czekali na przyjaciółkę. Ta po jakiś 10 może 15 minutach z wielkim hukiem znalazła się na dole. " Cała Melanii" pomyślał gdy ta spadł ze schodów. Podeszła do nich wcześniej zaglądając od kuchni i mogli iść. Po drodze on i Dave rozmawiali o grach, a dziewczyny szły z przodu. Stwierdzili że podejdą do dziewczyn. Widać było że przerwali im w rozmowie. Zaczęli temat tej nowej dziewczyny. po czym Ela nagle posmutniała. Zauważył to, ale nic z tym nie zrobił. Dopiero jak Clair zaczęła na siłę zmieniać temat widać było że coś jest na rzeczy. Od tego momentu widział że przyjaciółka chodzi jakaś zamyślona, nieobecna. Starał się z nią porozmawiać, ale zbywała go półsłówkami. W końcu do łapał ją przed ostatnią lekcją.
- Meli idziesz z nami do domu?
- Nie, mam kilka spraw do załatwienia z dyskoteką. Wiesz sala, Dj, dekoracje i kiermasz żeby jakąś kasę zebrać na dekorację.- odpowiedziała, szukając czegoś w papierach, które przed chwilą otrzymała od nauczyciela.
- Może mogę Ci jakoś pomóc? - zapytał z nadzieją w głosie.
- Jak chcesz- popatrzyła na niego- Jeżeli chodzi o mnie to przydasz się- uśmiechnęła sie do niego.
- Okey, to ja pójdę powiedzieć Clair i Dave'owi że wracają sami- w odpowiedzi dziewczyna tylko się do niego uśmiechnęła. I już go nie było. W myślach układał sobie scenariusz rozmowy z przyjaciółką.

---------------------------

Ja was przepraszam że to jest tak beznadziejne, ale to co napisałam wcześniej to jakimś cudem usunęło się.

A do tego jeszcze dochodzi to że mam mały problem z pewnym kimś.

A tak ogólnie to mam nadzieję że nie będziecie zawiedzeni. 

Z pozdrowieniami dla :

Acoustic_Version

Buziaki kochana <3

No to do następnego napisania ;*

Mel<3